Poezja od zawsze w niej była. Pierwszy wiersz napisała w wieku dziewięciu lat. Początkowo nie chwaliła się utworami, chowała je do szuflady. W końcu postanowiła udostępnić swoje wiersze na jednym z portali poetyckich. Odzew był pozytywny. Wtedy uwierzyła w swój talent. Jeden z komentujących dawał jej cenne wskazówki dotyczące jej twórczości – to właśnie w internecie znalazła sposób na szlifowanie swojej poezji.
– Przychodzi moment, kiedy coś się we mnie pojawia: myśl, emocja, które szukają ujścia – mówi Barbara Winiarczyk. Niektórzy czują potrzebę rozmowy z drugim człowiekiem, ona – musi wykrzyczeć wierszem. Wtedy emocje ustępują.
Na swoim koncie ma już ok 300 wierszy – nie wszystkie jednak były publikowane. O swojej utworach rozmawiała na spotkaniach poetyckich: w Elblągu, Włocławku, dwa razy w Rychlikach. Została także zaproszona do Warszawy, jednak odmówiła. Niektóre z jej wierszy były śpiewane, np. Ostatni port zaśpiewał zespół Kamrat Szanty Folk w Tolkmicku, na konkursie. Zespół zajął trzecie miejsce za całokształt występu. W 2013 roku został wydany pierwszy tomik jej poezji W deszczu łez.